درباره کتاب:
عنوان: 72 سخن عاشورایی / گزیده‌ای از بیانات حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ا‌ی(مدظله‌العالی)
به کوشش: علیرضا مختارپور قهرودی
ناشر: انتشارات انقلاب اسلامی (وابسته به موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی)
شابک: 2-35-2951-964-978
قطع: رقعی
نوع جلد: گالینگور
نوبت چاپ: سوم/ 1391
تعداد صفحه: 296 صفحه
شمارگان: 10000 نسخه

معرفی اثر:
کتاب «72 سخن عاشورایی» همزمان با فرا رسیدن ایام سوگواری سالار شهیدان حضرت ابا‌عبدالله الحسین(علیه‌السلام) از سوی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای(مدظله‌العالی) منتشر شده است.این کتاب در 296 صفحه، گزیده‌ای از بیانات حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ا‌ی(مدظله‌العالی) درباره‌ی مسائل مختلف مربوط به نهضت حسینی است که از خرداد 1368 تا تیرماه 1390 در محافل و مجالس گوناگون ایراد و در قالب 72 سخن جمع‌آوری شده است. همچنین در بخش پایانی این کتاب دعاهایی که معظم‌له با محوریت «حماسه‌ی عاشورا» در سخنرانی‌های مختلف فرموده‌اند جمع‌آوری و ارائه شده است.در بخشی از پیشگفتار این کتاب آمده است: «در میان همه‌ی تلاش‌های گذشتگان در بهره‌گیری از برکات و آثار نهضت امام حسین(ع) نام امام خمینی(ره) همچون ستاره‌ای فروزان می‌درخشد؛ چرا که آن امام راحل با استفاده دقیق و روزآمد از معارف حسینی و با طرح شعار برخاسته از فلسفه‌ی عاشورا یعنی «پیروزی خون بر شمشیر» توانست انقلاب ملت مسلمان ایران را رهبری و به پیروزی برساند و به تبلیغ عملی و نشان‌ دادن جلوه‌ی حقیقی فلسفه قیام عاشورا اقدام کند.»کتاب «72 سخن عاشورایی» به همت علیرضا مختارپور قهرودی جمع‌آوری و تدوین شده است و دارای یک فهرست تفصیلی است که بر اساس ترتیب زمانی رخدادها تنظیم گردیده است. این کتاب همچنین دارای یک فهرست مطالعه موضوعی در ذیل عناوینی چون: زندگی و ابعاد شخصیت امام حسین(ع)، اهداف و فلسفه قیام، درس‌ها و عبرت‌های عاشورا، اهمیت ماه محرم و برگزاری مجالس عزاداری و ذکر مصیبت است.در بخشی از کتاب به نقل از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در جمع علما و روحانیون در سال 71 آمده است: «روزی در همین کشور ما، مبارزات ضداستعماری و ضداستبدادی و ضد دستگاه کفر و طاغوت مطرح بود. اما بعضی این تکلیف را تشخیص نمی‌دادند و به کارهای دیگر چسبیده بودند. احیانا اگر کسی تدریسی داشت، اگر تالیفی داشت، اگر یک حوزه کوچک تبلیغی داشت، اگر هدایت جمع محدودی از مردم در کارهای دینی بر عهده او بود، فکر می‌کرد اگر به آن مبارزه بپردازد، آن کارها معطل خواهد ماند! مبارزه به آن عظمت و به آن اهمیت را ترک می‌کرد، برای اینکه از این کارها باز نماند! یعنی اشتباه در شناختن آنچه لازم بود. آنچه مهم بود و آنچه اهم بود. حسین بن علی علیه‌السلام در بیانات خود فهماند که برای دنیای اسلام در چنین شرایطی، مبارزه با اصل قدرت طاغوتی و اقدام برای نجات انسان‌ها از سلطه شیطانی و اهریمنی این قدرت، واجب‌ترین کارهاست.»