درباره کتاب:
عنوان: لعن های نامقدس/ تبیین قوانین و محدودیت های تبری
پدیدآورنده: مهدی مسائلی
ناشر: نشر آرما
شابک: 7-56-6077-600-978
قطع: رقعی
نوع جلد: شومیز
نوبت چاپ: اول /1393
تعداد صفحات: 168 صفحه
شمارگان: 1000 نسخه
کتاب «لعن‌های نامقدس» در ابتدا به تبیین معنای تبری پرداخته و ابعاد گوناگون قلبی، گفتاری و رفتاری آن را تشریح می‌کند. و پس از آن‌که تصوری صحیح از آموزه مهم تبری ارائه کرد، به بحث مهم قوانین و محدودیت‌های تبری می‌پردازد. نویسنده معتقد است اعلام برائت و تبری لسانی از دشمنان دین، اگر چه یک وظیفه‌ی مهم دینی است که مؤمنان باید همواره به آن اهتمام داشته باشند، اما با این‌حال در انجام آن، حدود و قوانینی وجود دارد که ملاحظه‌نکردن این قانون‌ها و محدودیت‌ها موجب می‌شود مؤمنان وظایف دینیِ مهم‌تری را ترک کنند و گناهان بزرگی را مرتکب شوند؛ هرچند به‌خیال خود به وظیفۀ تبری عمل کرده‌اند و مستحق ثواب‌اند. نویسنده در مقدمه‌ی کتاب بیان می‌دارد که اگر چه بیشتر شیعیان دشنام و توهین به مقدسات دیگران را عملی خلاف و نادرست می‌دانند، اما در این میان بعضی نیز حساب لعن را از دشنام و توهین جدا دانسته و بیان آن را در هر صورتی جایز می‌دانند. این درحالی است که لعن به مقدسات اهل‌سنت، به بزرگ‌ترین مانع درجهت انسجام مسلمانان تبدیل شده است و هرگونه تلاش و حرکتی را برای تقریب مذاهب اسلامی با مشکل روبه‌رو می‌سازد. امروز در دنیای اهل‌سنت، به‌جز بخشی از ناآگاهان افراطی و ابزار امپریالیسم، همه از گفت‌وگوهای سازنده برای وحدت جهان اسلام استقبال می‌کنند؛ اما در مذهب اهل‌سنت، آن‌ها نیز از این ناراحت هستند که به خلفای بعد از پیامبر اهانت و لعن می‌شود. از همین رو لازم است بدانیم:حقیقت تبری چیست؟آیا برای انجام وظیفۀ تبری لازم است حتماً به مقدسات اهل‌سنت توهین و لعن شود؟آیا واقعاً این تفکر، آن‌گونه‌که مطرح می‌شود، از ضروریات و لوازم مکتب تشیع است یا چنین نیست و بدون اهانت و لعن به مقدسات اهل‌سنت نیز می‌توان شیعه بود؟تفاوت لعن با دشنام چیست؟آیا لعن در هرجا و به‌هر صورتی جایز است؟