"گلچینی از مجموعه انیمیشن شکرستان
شامل قسمتهایی از این مجموعه انیمیشن زیبا و آموزنده
«شکرستان» شامل حکایت ها و ضرب المثل های قدیمی ایران می باشد که از شبکه دو سیما پخش شده است .
گلچینی از مجموعه انیمیشن شکرستان
«شکرستان» شامل حکایت ها و ضرب المثل های قدیمی ایران می باشد که از شبکه دو سیما پخش شده است .
از عوامل آن می توان به بابک نظری (کارگردان) ، سید مسعود صفوی (تهیه کننده) ، جلال ذوالفنون(آهنگساز) ، شوکت حجت(مدیر دوبلاژ) ، بابک نظری و اصغر صفار (تدوینگر) اشاره کرد .
از کـسانی که به جای شخصیتهای این داستان انیمیشنی صحبت کردهاند نیز میتوان به مرتضی احمدی، علیرضا شایگان، اکبر منانی، جواد پزشکیان، تورج نصر، علیرضا جاوید نیا، نرگس فولادوند، فرانک رفیعی و ... اشاره کرد.
از دیگر عوامل آن می توان به بابک نظری (کارگردان)، استاد جلال ذوالفنون (آهنگساز)، شوکت حجت (مدیر دوبلاژ)، بابک نظری و اصغر صفار (تدوینگر)، مهدی اسماعیلی قهفرخی (نویسنده)، اشکان شیر محمدی و علی حسن خان (مدل ساز سه بعدی)، ایرج خسرو نیا (جلوه های بصری و امور تکنیکی) و پیمان توسلی (صداگذار) اشاره کرد و تشکر ویژه از آقای کاظم میراحمدی (انیماتور شکرستان).
شکرستان
مجموعه انیمیشن شکرستان این روزها در حال پخش از تلویزیون است و با توجه به قصه‌های ایرانی و همچنین فضای فانتزی و طنزی که دارد توانسته مخاطبان زیادی را جذب کند. هر قسمت از این انیمیشن، داستان یکی از شهروندان شکرستان است که در قالب طنز روایت می‌شود. این سریال دیالوگ‌های ‌خنده‌داری دارد و فضای جالبی در آن حاکم است. شکرستان شهری است خیالی که همه چیز در آن وارونه است و اتفاقاتی که در این شهر رخ می‌دهد به قدری عجیب و غریب است که گاه حتی مردم شکرستان را متحیر می‌کند.
جوان آنلاین
این انیمیشن با محوریت حکایت‌ها و ضرب‌المثل‌های قدیمی به سفارش گروه کودک و نوجوان شبکه دو با همکاری مرکز مطالعات و تولیدات فیلم انیمیشن حوزه هنری ساخته شده است. انیمیشن شکرستان در 90 قسمت 15 دقیقه‌ای تهیه شده که این حجم تولید انیمیشن در داخل کم ‌نظیر است. سریال شکرستان تا به حال به جشنواره‌های بوسان ۲۰۰۷ ،‌هیروشیما ۲۰۰۸‌ و بلاروس ۲۰۰۸ راه پیدا کرده و جوایزی را هم دریافت کرده و همچنین در جشن خانه سینما نیز به عنوان بهترین محصول انیمیشن ایرانی سال برگزیده شده است. بی شک اگر بخواهیم نمونه یک انیمیشن خوب ایرانی را مثال بزنیم شکرستان نمونه خیلی خوبی است. از همین رو با بابک نظری کارگردان جوان این مجموعه به گفت‌وگو نشستیم.
چرا سراغ فضاهای قدیمی رفتید؟ و قصه‌ها را از کجا آوردید؟
به این خاطرسراغ فضاهای قدیمی و ایرانی رفتم چون فکر کردم این فضا قابلیت‌های زیادی برای ارائه یک کار خوب و طناز را در حوزه انیمیشن دارد. ازهمان ابتدای شکل گیری مجموعه شکرستان حدود هشت ماه یک پروژه تحقیقاتی روی تمام کتاب‌ها و
ضرب‌المثل‌های ایرانی و خارجی داشتیم و پایه اصلی مجموعه شکرستان براساس این مطالعه هشت ماهه شکل گرفت. در واقع ریشه تمام حکایت‌ها و قصه‌های شکرستان همان قصه‌ها و ضرب المثل‌های قدیمی است که حالا با نگارشی جدید امروزی شده‌اند.
با توجه به اینکه به نظر می‌رسد کار برای کودکان ساخته شده ولی بزرگسالان هم ارتباط خوبی با شکرستان پیدا کردند. چطور به این روند رسیدید؟
درست است. در حقیقت مجموعه شکرستان اساساً برای بزرگسالان ساخته شده و درابتدا تصمیم بر این بود که در ساعت عمومی و شب از تلویزیون پخش شود. چون نکاتی درقصه‌ها وجود دارد که شاید درک و فهم آن برای کودکان کمی سخت باشد. گرچه کودکان امروزی واقعا باهوش و نکته سنج شده‌اند ولی در حقیقت بنیاد اصلی کار برای بزرگسال طراحی شده و قصد اصلیش پخش برای بزرگسال است.
کمی راجع به قصه‌های کار صحبت کنید. چه شد به اینجا رسیدید که اتفاقات در شهری به اسم شکرستان که همه چیزش وارونه است روی دهد؟
شکرستان تقریباً یکی از کارهایی بود که ما برایش یک گروه نویسنده تشکیل دادیم. گروه نویسنده‌ای که واقعاً همه برای انیمیشن می‌نویسند چون یکی از مشکلاتی که ما در انیمیشن داریم همین نبود نویسنده متخصص در حوزه انیمیشن است. ما یک تیم تشکیل دادیم و این گروه در جلسات زیادی که داشتند روی داستان‌های مختلف کار می‌کردند و وقتی به یک نتیجه قطعی می‌رسیدند فیلمنامه کار نوشته می‌شد.
در باره اینکه چرا اتفاقات در شهری به اسم شکرستان رخ می‌دهد باید بگویم که حکایت‌ها‌، ضرب المثل‌ها و داستان‌های قدیمی ما هر کدام در یک فضا و لوکیشن متفاوتی می‌گذرد. مثلاً یک قصه حکایت غول است و دیگری حکایت پری و آدم‌ها و فضا‌ها با هم کاملاً متفاوتند حتی در مورد حیوانات هم همین طوراست و با تعدد این همه شخصیت و لوکیشن نمی‌شد که همه حکایت‌ها را اجرا کنیم این شد که شهری ساختیم به اسم شکرستان که این شهر بتواند قالب کلی سریال را تشکیل بدهد و همه روایت‌ها در آنجا رخ دهد و اینجوری هم دستمان باز می‌شد که آدم‌ها شناخته شوند و هم فضا‌ها بعد از مدتی برای بیننده ملموس می‌شد.
سر و شکل کار خیلی ایرانی است، چطور به این تکنیک رسیدید و از نقاشی ایرانی بهره گرفتید؟
بله‌، ببینید ما همیشه جای خالی یک کار ایرانی را در انیمیشن می‌دیدیم. یک انیمیشنی که بشود گفت کاملا حال و هوای ایرانی دارد. خیلی دوست داشتیم این کار را بکنیم و به همین خاطر تحقیق بسیار گسترده‌ای در تمام عکـس‌ها‌ و نقاشی‌های قدیمی در دوره‌های مختلف داشتیم و همه را جمع کردیم و اینها شد یک پایه تحقیقاتی ما و از روی آنها طراحی‌ها، فضا‌ها و کاراکتر‌های شکرستان را شروع کردیم.
چه شد که آهنگسازی کار را به عهده استاد ذوالفنون گذاشتید؟
در ابتدا واقعاً باید از استاد ذوالفنون خیلی تشکر کنم. ایشان به قدری انسان بزرگوار و هنرمندی است که واقعا بنده نمی‌توانم لطف ایشان را جبران کنم و همیشه شرمنده ایشان هستم و دستشان را می‌بوسم ودر ادامه باید بگویم که چون فضای کار یک فضای ایرانی و سنتی است به همین دلیل تصمیم گرفتیم که از موسیقی اصیل ایرانی برای کار استفاده کنیم که هم به فضای کار بخورد هم اینکه کار واقعاً در تمام اجزایش نمایانگر یک انیمیشن ایرانی باشد که انصافاً استاد ذوالفنون با آهنگسازیشان جان تازه‌ای به کار دادند.
تکنیک کار، Cut Out
3d است؟
نه، در واقع‌، البته به این تکنیک دیگر نمی‌شود گفت Cut Out . تکنیک Cut Out یک نوع سیستم انیمه است که بسیار ساده است ولی در شکرستان عملاً این تکنیک چیز دیگر ی است. شاید بشود اسمش را
Cut Outگذاشت ولی درحقیقت با این تکنیک کار نشده است و کل کار کاملاً در نرم افزار 3d انجام شده ولی چون تکنیکی وجود ندارد که نزدیک این کار باشد ما اسم Cut Out را انتخاب کردیم. در حقیقت نوع حرکت‌ها و نوع انیمیت‌ها با تکنیک Cut Out خیلی متفاوت است این کار را باید کامل 3d دانست که حالا یه جورایی ربطی هم به Cut Out دارد.
با توجه به اینکه شکرستان در چند جشنواره خارجی خوش درخشیده است به نظرتان انیمیشن ایرانی قابلیت رقابت با محصولات خارجی را دارد؟
اساساً انیمیشن یک کار گروهی خیلی بزرگی را می‌طلبد و طبیعتاً یک کار گروهی به این عظمت نیاز به حمایت‌های خیلی زیادی دارد یک اتفاق خیلی خوبی که برای شکرستان افتاد و اصلاً باعث شد که کار به اینجا برسد حمایت حوزه هنری از این مجموعه بود. حوزه هنری به قدری خوب عمل کرد که برای اولین بار یک سریالی با این کیفیت و حجم در کشور تولید شد. ما در کشور توانایی این را داریم که حداقل برای مخاطب ایرانی و بازارهای منطقه‌ای انیمیشن تولید کنیم و حتی با کمی تلاش بیشتر در پله‌های بعدی می‌توانیم برای بیننده اروپایی و آمریکایی هم انیمیشن بسازیم. ولی خب یکـسری مشکلات در این راه وجود دارد که واقعاً از توان ما خارج است و اینجا همت و حمایت مسئولان و تهیه‌کنندگانی را می‌طلبد که این مسائل را درک و حل کنند.
پس مشکل ما در انیمیشن سرمایه است؟
نه، فقط مشکل در سرمایه نیست. ما تقریباً در همه بخش‌های انیمیشن نواقصی داریم ولی در بخش‌های سخت‌افزاری و نرم افزاری معمولاً می‌شود با تلاش آنها را به دست آورد ولی معتقدم مشکل اصلی مشکل مدیریتی و مشکل مالی است و اگر نگاه درستی به انیمیشن بشود همه مشکلات حل خواهد شد. ولی متاسفانه الان در کشور ما این نگاه وجود ندارد یعنی همیشه نگاه به انیمیشن ایرانی یک انیمیشن سخیف و بی ارزش بوده که در حقیقت تولیدش هم زیادی ارزش نداشته و صرفا برای اینکه ما یک چیزی تولید بکنیم کارهایی ساخته شده و هیچ وقت نگاه اینقدر کلان نبوده که ما هم مثلاً می‌توانیم تولید کننده انیمیشن خوب در جهان باشیم.
با توجه به اینکه می‌بینیم جایگاه انیمیشن در سینمای جهان روز به روز کلیدی‌تر و راهبردی‌تر می‌شود و به نوعی کارشناسان معتقدند سینمای آینده متعلق به انیمیشن است. به نظرتان ضرورت پرداختن به این موضوع در سینمای امروز ما کجاست؟
واقعیت این است که فاصله ما با صنعت انیمیشن در جهان خیلی زیاد است. آنها خیلی از ما جلوترند منتهی خب اگر بازهم به این نگاه کنیم که آنها از ما جلوتر‌ند هیچوقت شروع نخواهیم کرد. الان بیشتر تولیدات سینمایی دنیا از تکنیک انیمیشن سود می‌برند و بی‌شک سینمای آینده متعلق به انیمیشن است و دنیایی که انیمیشن به مخاطبش نشان می‌دهد الان خیلی مورد استقبال است. ولی انیمیشن در کشور ما جایگاه واقعیش را هنوز پیدا نکرده و آن هم به خاطر دید مدیران به این صنعت است که این ارزش را به انیمیشن نداده‌اند. هنوز که هنوزاست ما از نظر صدا مشکل داریم. الان در جهان سیستم دالبی دوره‌اش تمام شده است ولی ما همچنان منو صدا‌گذاری می‌کنیم. اگر از همین حالا با یک استارت خیلی قوی شروع نکنیم فاصله‌ای را که با دنیای انیمیشن پیدا کردیم را نخواهیم توانست جبران کنیم واین همت و حمایت مدیران را می‌طلبد که واقعاً روی این کار سرمایه‌گذاری کنند و دید درستی نسبت به انیمیشن داشته باشند چون دنیای جدید نیاز به انیمیشن دارد.
چه مدت و با چه عواملی مجموعه شکرستان تولید شد؟
یکی از خوبی‌های شکرستان زمانبندی مناسب و درستش بود. ما تقریباً یک کار 90 قسمتی را دریک سال و نیم با تعداد نفراتی در حدود 50 نفر تولید کردیم و از نظر زمانبندی کار، خوب پیش رفت چون در این کار‌ها شما اگر زمان را در نظر نگیرید و مثلاً یک کاری چهار، پنج سال طول بکشد هم کار از ارزشش می‌افتد هم اینکه نسخه‌های اولیه کار با نسخه‌های آخری فاصله بسیاری پیدا می‌کند. در شکرستان خیلی تلاش کردیم که این اتفاق نیفتد و یک تیم تولیدی شکل گرفت که یکی از بهترین تیم‌های تولید انیمیشن در کشور است. ما در ماه تقریباً 150 دقیقه تولید انیمیشن داشتیم.
با استقبالی که از کار شد آیا سری دوم هم ساخته می‌شود؟
متأسفانه نه، گفتم مشکلات ما در انیمیشن به قدری بزرگ است که نمی‌شود آن را عنوان کرد. این کار نیاز داشت که بیشتر حمایت شود و به جای شکرستان سه‌، چهارتا مجموعه‌ای دیگر با این حجم شروع شود ولی این کار نشد و تیم در حال پاشیدن است.
چرا؟
بازهم برمی‌گردد به نگاه مدیران یعنی ما باید اول این موضوع را برای مدیران جا بیندازیم که انیمیشن چه جایگاهی دارد بعد شروع به تولید کنیم. شما به راحتی می‌توانید تصورکنید اگر 90قسمت دوم شکرستان تولید می‌شد چقدر می‌توانست کیفیتش بهتر باشد و ما این پتانسیل را داریم که این کار را انجام بدهیم.
چرا تهیه کننده‌ها را مجاب به سرمایه‌گذاری در انیمیشن نمی‌کنید؟
کار به این سادگی‌ها نیست. تولید یک انیمیشن هزینه بسیار بالایی دارد و هر تهیه‌کننده‌ای حاضر به این سرمایه‌گذاری و ریسک نیست. نکته بعدی این است که تولید انیمیشن زمان بر است و یک پروژه معمولاً بین 5 تا 10 سال طول می‌کشد و جمع کردن گروهی که این مدت در کنار هم باشند کار سخت و پیچیده‌ای است. انیمیشن در حال حاضر جزو صنایع اول دنیا به حساب می‌آید و بسیار کار سنگینی است و اولین چیزی که در آن نمود پیدا می‌کند مدیریت است چون تعداد عوامل زیاد‌ند و مدیریت گروهی در ایران مشکل دارد که البته خوشبختانه ما در شکرستان این تجربه مدیریتی خوب را داشتیم‌.
خبرآنلاین
بهرام عظیمی: من از مدت‌ها قبل - از وقتی که سریال انیمیشنی «شکرستان» تولید می‌شد - در جریان تولید آن بوده‌ام. اکثر قسمت‌های آن را دیده‌ام. بعضی از قسمت‌های آن، در هر جشنواره‌ای که حضور داشته، موفق به کـسب جایزه هم شده است. به نظرم شکرستان یکی از موفق‌ترین سریال‌ها در تاریخ ساخت سریال‌های انیمیشنی تلویزیونی در ایران است. در اندازه‌ای نیستم که ایرادی به آن بدانم اگرچه کار بی عیب هم نیست، ولی باید اعتراف کرد، این مجموعه انیمیشن آن‌قدر‌ حسن دارد که شاید اگر ایرادی هم داشته باشد، به چشم نمی‌آید.
تمام مواردی که یک سریال انیمیشنی را موفق می‌کند،‌ شکرستان دارد؛ کاراکترهای دوست داشتنی، جان‌بخشی بسیار مناسب، طنز تصویری و کلامی،‌ موسیقی و ریتم مناسب و از همه مهم‌تر قصه‌های جذاب.
به نظرم سفارش‌دهند‌گان انیمیشن - که غالبا از نهادهای دولتی هستند - باید از این به بعد، با دیدن شکرستان، آن را الگویی برای تولیدات خود در نظر بگیرند و آن را به عنوان سطح تولید بالای یک مجموعه انیمیشنی، سرمشق قرار بدهند.
سازندگان این سریال بالاترین استاندارد تکنیک کات اوت را در ساخت این مجموعه رعایت کرده‌اند و می‌توانند موفقیت‌های بین‌المللی زیادی هم به دست بیاورند. کما اینکه - تا جایی که شنیده ام - این مجموعه،‌ با زیرنویس به یک کشور اروپایی هم فروخته شده و مورد استقبال هم قرار گرفته است.
هر چند که هر داستانی را می‌توان با تمام تکنیک‌های موجود انیمیشن به تصویر کشید،‌ اما شکرستان از تکنیک کات اوت به بهترین نحو استفاده کرده است.
حالا که نگاه می‌کنم، می‌بینم هیچ تکنیکی بهتراز کات اوت نمی‌توانسته است شکرستان را تصویر کند. ما در زمینه ساخت سریال انیمیشن برای کودکان خیلی ضعف داریم.
شاید در این 15 سال که تولیدات انیمیشن زیاد شده، تعداد سریال‌های موفق انیمیشن به اندازه انگشتان دو دست نباشد و شکرستان، در میان این تولیدات، نقطه اوج محسوب می‌شود.
و در کنار سریال‌هایی مانند «پهلوانان» به کارگردانی سیاوش زرین‌آبادی، «قصه ما مثل شد» به کارگردانی امیرمحمد دهستانی و علیرضا کاویان‌راد و «دانشمندان بزرگ» به کارگردانی فرخ یکدانه جزء آبرومندترین و شاخص‌ترین تولیدات انیمیشنی کشور محسوب می‌شود.
و درخواستی از سازندگان انیمیشن شکرستان! آنها با ساخت این سریال توقع من بیننده را بالا برده‌اند. آرزو دارم کار بعدی آنها از نظر قصه و تکنیک خیلی فراتر از شکرستان باشد. آفتی که بسیاری از هنرمندان انیمیشن ما دچار آن می‌شوند این است که موقعی که یک کار خوب از آنها پخش می‌شود، سال‌ها همان سبک و تکنیک را دنبال می‌کنند و از این نظر یک مقدار متوقف می‌شوند (خود من بدتر از همه!).
ساختار خوب شکرستان به واسطه مدیریت خوب هنری و کادر هوشمند و حرفه‌ای تولید صورت گرفته و امیدوارم این روند رو به رشد عواملش همچنان ادامه داشته باشد؛ به ویژه که داستان‌های این مجموعه از ادبیات غنی و همواره پندآموز این سرزمین انتخاب شده است؛ به عبارتی هم فرم و هم محتوا به خوبی مخاطب را جذب می‌کند.
"